Παρουσίαση, ΠΟΛΥ ΚΡΗΜΝΙΩΤΗ

Ο έρωτας ως αντίδοτο
 στη σκληρότητα των ημερών

Ο έρωτας αυτή τη φορά μπαίνει στο λογοτεχνικό μικροσκόπιο του Κώστα Βούλγαρη και διερευνάται διεξοδικά σε όλες τις πτυχές του, στο καινούργιο του βιβλίο "Αυθάδεια λαγνεύουσα. Ερωτικές ιστορίες και φαντασίες" (εκδ. Κέδρος) που παρουσιάζεται την Τετάρτη 18 Μαΐου στις 8.30 μ.μ. στο θέατρο "Αγγέλων Βήμα" (Σατωβριάνδου 36, πίσω από το Εθνικό Θέατρο).

Πρόκειται για μια παρουσίαση με αρκετές εκπλήξεις, σε αντιστοιχία με το περιεχόμενο αλλά και τη γλώσσα του βιβλίου, όπου συνυπάρχουν επί σκηνής ο λόγος της φιλολογίας με αυτόν της θεωρίας αλλά και με εκείνον του θεάτρου, καθώς και με τη γλώσσα της μουσικής. Συμμετέχουν ο σκηνοθέτης Νίκος Αλευράς, η Ελισάβετ Αρσενίου καθηγήτρια νεοελληνικής Φιλολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ο Στέφανος Ροζάνης καθηγητής Φιλοσοφίας, η θεατρολόγος Εύη Προύσαλη, ο σκηνοθέτης Κώστας Φαρμασώνης και η ηθοποιός Ράνια Παπαδάκου ενώ τον ήχο έχει επιμεληθεί ο Γιώργος Ανδρέου και τη μουσική οι Γιάννης Παναγιώτης και Θάνος Ματζάνας. Μοντάζ ο Νίκος Βούλγαρης.

Τα πάντα περί έρωτος, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς διαβάζοντας, εκτός του κεντρικού, και τους τίτλους μίας εκάστης των ιστοριών. Ηδονή, παρθενία, εκσπερμάτωση, χωρισμός, πίστη, απιστία, ο γιος της πόρνης, και άλλοι ανάλογης θεματικής, από όλο το εύρος των ερωτικών καταστάσεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών, εισάγουν τον αναγνώστη στον μαγικό κόσμο του έρωτα αλλά και στις αντιφάσεις των ερωτικών υποκειμένων. Κι αν αυτά δεν ακούγονται περίεργα στον αναγνώστη, η χρήση της βυζαντινότροπης γλώσσας, σε συνάρτηση με βασικές λακανικές έννοιες που παρεισφρέουν διαρκώς στην αφήγηση, αναμφισβήτητα παραπέμπουν σε ένα ανοίκειο λογοτεχνικό εύρημα.

"Κατέφυγα στον έρωτα ως αντίδοτο στη σκληρότητα των ημερών που βιώνουμε. Την ώθηση ουσιαστικά μου την έδωσε η βυζαντινότροπη γλώσσα, την οποία έχω δοκιμάσει στα τελευταία μου βιβλία, και η οποία αντλεί από τα πατερικά και τα βυζαντινά κείμενα καθώς και τα αντίστοιχα λεξικά, στα οποία κείμενα ο ερωτισμός είναι ασφυκτικά συμπιεσμένος" λέει ο Κώστας Βούλγαρης διευκρινίζοντας ότι "ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο τα βυζαντινά κείμενα εκπέμπουν πολύ έντονα μια ερωτική ένταση και γλωσσική δυναμική, καλυμμένη πάντα κάτω από τη θρησκευτική θεματολογία τους".

Ο ίδιος αντιμετωπίζει το εγχείρημά του σε απόλυτη συνάρτηση με τη σημερινή συγκυρία. "Βιώνοντας τα τελευταία έξι χρόνια την πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει όχι μόνο τη χώρα αλλά όλη την Ευρώπη, προσπαθώ να αναζητήσω, πέρα από τη θεωρητική διάσταση, την απάντηση στο ερώτημα, αν η τέχνη, στην προκειμένη περίπτωση η λογοτεχνία, μπορεί να αποτυπώσει ως λογοτεχνική μορφή τρόπους χειραφέτησης και διεξόδου από την τραγικότητα της ιστορικής στιγμής" λέει ο συγγραφέας.

Το εγχείρημά του τον οδήγησε, όπως εξηγεί, "σε μια ανοίκεια γλώσσα και σε μια ανοίκεια λογοτεχνική μορφή, όχι ως 'αναχώρηση' από την πραγματικότητα αλλά ως μια προτροπή σε ενεργή στάση. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό" διευκρινίζει.

"Εν μέσω της χούντας ο Μάνος Χατζιδάκις μας δίνει τον 'Μεγάλο Ερωτικό' χειρονομώντας κατ' αυτόν τον τρόπο απέναντι στην ασχήμια της τότε εξουσίας και προσφέροντάς μας μια άλλη οπτική, για να δούμε τη ζωή και τα πράγματα μέσα από τον έρωτα και την αισθητική αποτύπωσή του".

Άλλωστε, όπως επισημαίνει, "η ερωτική θεματολογία δεν σημαίνει υποκατάσταση της πολιτικής ή της ιστορικής θεματολογίας, αλλά διεύρυνση του ορίζοντα αναφοράς της λογοτεχνίας, αφού η ζωή και τα προβλήματά της δεν περιορίζονται μέσα στα βάσανα της καθημερινότητας. Αυτό άλλωστε έκαναν συστηματικά σπουδαίοι αριστεροί συγγραφείς, όπως ο Βάρναλης και ο Ρίτσος. Είναι κι αυτός ένας τρόπος 'ανοικείωσης' από την πραγματικότητα που μας επιτρέπει ένα περιθώριο ελευθερίας ώστε να σταθούμε όρθιοι, αρτιμελείς και έτοιμοι για τα επόμενα".

Η Αυγή, 15/5/2016