Άλλα βιβλία του συγγραφέα, ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

2001

Στο όνειρο πάντα η Πελο­πόννησο
εκδόσεις Γαβριηλίδης

Μότο   

 Κέντρων - ωνος (ο), λατ. cento. Λογοτεχνικόν είδος. Ενεφανίσθη από του τέλους της αρχαιότητος. Η αυτοκράτειρα Ευδοκία, ο μελωδός Κοσμάς και άλλοι εποίησαν κέντρωνας, εκ στίχων του Ομήρου ιδίως, τα άλλως λεγόμενα ομηρόκεντρα, μία δε τραγωδία εκ 2640 στίχων υπό τον τίτλον “Χριστός πάσχων”, αποδιδομένη εις Γρηγόριον Ναζιανζηνόν, συνετέθη υπό του αγνώστου συγγραφέως της εκ στίχων ους ηρανίσθη εκ γνωστών δραμάτων του Ευριπίδου. Ανάλογα λατινικά εποιήθησαν εκ στίχων του Βιργιλίου. Πλήθος κεντρώνων παρήγαγον κυρίως κατά τον Μεσαίωνα οι μοναχοί τόσον του Βυζαντίου όσον και της Δύσεως.
     Κέντρωνες (οι). Αρχαίος γαλατικός λαός, οικών εν τη περιοχή των Άλπεων.

  Κεντρώνω (ρ. μετ.). Νύσσω διά κέντρου∙ κτυπώ ή τρυπώ με το κεντρί∙ τσιμπώ. || Εμβολιάζω, εγκεντρίζω φυτόν∙ φελιάζω. || Πλησιάζω ή φθάνω εις το κέντρον (του ουρανού): εκέντρωσεν ο ήλιος.

2002

Τα άλογα της Αρ­καδίας
εκδόσεις Πόλις

Δείγμα γραφής

...Και μένω εγώ καταμεσίς στον κάμπο βασιλιάς χωρίς βασίλειο, γιατί τι να την κάνεις μια άδεια γη και πόσο μπορείς να τη βαστήξεις, ψυχή αν δεν υπάρχει, που να την κατοικεί και να τη νοιάζεται; Βλέπεις, γύρω γύρω είναι εχθροί που την επιβουλεύονται, κι εγώ δεν έχω από πού να βγω στη θάλασσα, δεν έχουμε και πλοία, να πάω ένα ταξίδι στη Φοινίκη ή στην Κρήτη, να κλέψω ό,τι βρω, όπως κάνουνε κι οι άλλοι, να βγάλουμε και τούτη τη χρονιά ή, αν είμαι τυχερός, να φέρω πλούτη και κοσμήματα, να τους θαμπώσω και να τους συγκρατήσω κάπως, αν και αυτοί δεν εντυπωσιάζονται με κάτι τέτοια, γιατί το μυαλό τους πάντοτε το έχουν στο βουνό, στα άγρια βελανίδια που υπάρχουν σε αφθονία και τα πιάνουν με το χέρι τους δίπλα από το χώμα, όταν, ξαπλωμένοι καθώς συνηθίζουν κάτω από μια βελανιδιά, αφήνουν λίγο τη φλογέρα για να γεμίσουν την κοιλιά τους. Και μόνο οι μύγες φαίνεται να τους ενοχλούν μες στον βαθύ τους ύπνο, γιαυτό και ανακάλυψαν τον Μύαγρο θεό που είναι ξενομερίτης, που τον τιμούν πολύ όσοι είναι κοντά σε βάλτους και λασπόνερα, μα να τον έχουμε τρανό επάνω εκεί στο Μαίναλο, ισάξιο του Πάνα, κι οι πιο χοντρές βελανιδιές να έχουν στον κορμό τους ανάγλυφα του Μύαγρου; Βέβαια, οι θεοί βλέπετε τα περίεργα και τους τιμωρείτε, κι αφού επιμένουνε να τρώνε τα βελανίδια άψητα, που είναι σκληρά και δύσπεπτα, φουσκώνει η κοιλιά τους, βογγάνε κι υποφέρουν, έστω κι αν πάλι εγώ στο τέλος την πληρώνω, αφού κάθε τόσο κουβαλάν έναν τουμπανιασμένο, για να του δώσω λίγο λάδι απ’ το πιθάρι, και την άλλη μέρα κάποιον άλλο και τελειωμό δεν έχει. Δε βαρυγκομάω το λάδι, γιατί, αν άφηνα όλους τους τουμπανιασμένους να πεθάνουν, σε κανα δυο χρόνια δε θα μου 'μενε υπήκοος κανένας, αλλά δεν αντέχω να τους βλέπω να καλαμπουρίζουν κι όταν το πίνουν να φωνάζουν άσπρο πάτο, χωρίς να σκέφτονται πόσο ακριβά το 'χω πληρώσει το λάδι αυτό στους Θυρεάτες, που δεν τους φτάνουν πια δέκα αρνιά το ασκί, αλλά θέλουν δώδεκα και δεκαπέντε, κατά το κέφι τους, γιατί μάθανε τα καθέκαστα και τώρα το λένε φάρμακο και με περιεργάζονται και χασκογελάνε πίσω από την πλάτη μου. Γι’ αυτό σου λέω Δήμητρα, κατάλαβέ με, που όχι μόνο δε σου πρόσφερα τα κεκανονισμένα, αλλά ζητάω και βοήθεια.

2003

Ο Καρτέ­σιος στην Τρίπολη
εκδόσεις Πόλις

Μότο

      Τη νύχτα της 10ης Νοεμβρίου του 1619, ο νεαρός Ρενέ Ντεκάρτ έγερνε ν’ αποκοιμηθεί γεμάτος ενθουσιασμό, γιατί ήταν βέβαιος πως είχε ανακαλύψει τις αρχές μιας υπέρτατης επιστήμης.

  Το Πολιτικόν Σύνταγμα του 1827 όριζε, πως επαρχίες της ελληνικής επικράτειας είναι όσες έλαβον ή θα λάβουν τα όπλα κατά της οθωμανικής δυναστείας.

  Προσφάτως, ένας ποιητής έγραψε, πως η ψυχή της Άννας υπήρξε αναίτια παρούσα σε αυτό το εμφύλιο σώμα.

2005

Η περούκα της Σοφίας Νέρη
εκδόσεις Με­ταίχμιο

Δείγμα γραφής

  Στην πόλη που γεννήθηκες επέστρεφε μόνο συναισθηματικά, λέει ένα σύνθημα στον τοίχο. Μετά πόλεως και φόβου πορεύσου, έγραψε κάποιος άλλος. Όμως, τώρα πια, οι ρητορικές εξάρσεις δεν ταιριάζουν στο περιβάλλον. Ούτε οι εγκεφαλικές κατεδαφίσεις. Όλα τα πράγματα κρίνονται απ’ την καθημερινή χρήση τους. Δες το σπίτι του ποιητή. Το σομόν, εκεί πέρα. Ασάλευτο στέκει, έρημο και μετά την αναπαλαίωσή του.

  Η πόλη μας παρουσιάζει μια ρευστότητα μορφών, όπου κυριαρχεί η αισθητική τής ανάγκης. Ουδέποτε υπήρξε ευδαίμων και καλλίδενδρος, δεν την περισφίγγουν βλοσυρά οχυρωματικά έργα, ποτέ δεν ύψωσε πύργους δυσπρόσιτους ούτε έσκαψε τάφρους, δεν διαθέτει χαλύβδινα κάγκελα με λογχοειδείς απολήξεις ούτε πύλες βαριές. Ξύλινες και σκοροφαγωμένες είναι οι πόρτες της και πάντα ανοικτές να μπαινοβγαίνουν φίλοι και εχθροί, σύμφωνα με τη συνήθεια -δεν θα έλεγα στρατηγική- του χωνευτηρίου. Δεν έχει βαρύτιμα λάβαρα ούτε επίσημη σημαία, λόγω ασυμφωνίας επί του χρώματος: απερρίφθησαν, κατά σειρά, το μυστηριώδες μπλέ του κοβαλτίου, το καταγωγικό βαθυέρυθρο της πορφύρας, το ερεβώδες μαύρο σατινέ και το νοσταλγικό χαλκώδες του μαλαχίτου.

2007

Η μέρα με τις δεκατέσσερις νύχτες
εκδόσεις Καστανιώτης

Δείγμα γραφής

  Ένα μυστηριώδες χειρόγραφο, από τα χρόνια της Μπελ Επόκ, μας αφηγείται το δράμα ενός νεαρού άνδρα που βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού: Θα προσπαθήσει να ξαναβρεί τις χαμένες ψηφίδες της μνήμης του ή θα ξεκινήσει μια νέα ζωή; Θα παραμείνει στη μίζερη Ελλάδα της εποχής ή θα ανοίξει τα φτερά του, αναζητώντας την τύχη του στην Ευρώπη; Η “Λάγνα πριγκηπέσα”, και άλλα τέσσερα λαϊκά μυθιστορήματα, που εκδόθηκαν στην Ιταλία και τη Γαλλία, είναι δικά του έργα; Γιατί χάνονται τα ίχνη του μετά το 1930;

  Έρωτες, πόλεμοι, θάνατοι, όπιο, ακολασίες, αδιέξοδα, συνθέτουν ένα σκηνικό μυστηρίου και περιπέτειας, που μας ξαναγυρνά στις σελίδες της “Μαύρης Μάσκας” και του Πιτιγκρίλι, στα καταγώγια των Αθηνών και των Παρισίων, στην εποχή που οι πόλεις γέμιζαν από νεαρούς άνδρες που δεν είχαν να χάσουν τίποτα και αλώνιζαν την Ευρώπη απ’ άκρη σ’ άκρη, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη ή απλώς έναν θάνατο με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, εκτός από ανία και πλήξη.

2014

Το εμφύλιο σώμα
Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου

Μότο

Βαρύτερον αμάρτημα θέλει βεβαίως

μοι καταλογισθή παρά πολλών η τόλμη.

Η πλήξις και η αργία είναι, νομίζω,

τα κυριώτερα ελατήρια της ευσεβείας.

Εμμανουήλ Ροΐδης

2016

Αυθάδεια λαγνεύουσα
Ερωτικές ιστορίες και φαντασίες
εκδόσεις Κέδρος

Μότο

Αφιερούται

Ότι τον αγάπησαν, και ειρωνεύθη∙ του προσέφεραν το κορμί τους, και λεηλάτησε∙ τον συμπόνεσαν, και ασέλγησε∙ εξέφρασαν την επιθυμία τους, και διασκέδασε∙ αψήφισαν τον γάμο τους, και υποπτεύθη∙ εχάρησαν, και καθύβρισε∙ τον απάτησαν, και αδιαφόρησε∙ οι γυναίκες που είμαι εγώ και πολύ τις αγαπώ.