ΚΡΙΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Πέρσα Κουμούτση

Η μαγεία της ερωτικής σαγήνης

Χρησιμοποιώντας μια γλώσσα ανοίκεια στον μέσο αναγνώστη -τη δημώδη Βυζαντινή- αλλά εξίσου ελκυστική, ποιητική, «προκλητική», όσο είναι και το περιερχόμενο του μικρού, αλλά καλαίσθητου και πυκνού σε νοήματα και περιγραφές βιβλίου, ο συγγραφέας Κώστας Βούλγαρης μας εισάγει σε μια σειρά από σύντομες ερωτικές ιστορίες, καταστάσεις, στιγμιότυπα και φαντασιώσεις, όπου ο αναγνώστης καλείται να μετέχει στη «θέαση» του ερωτικού παιγνιδιού, τη μαγεία της ερωτικής σαγήνης, έτσι όπως την «εκτυπώνει», την αντιλαμβάνεται, τη φαντασιώνεται και περιγράφει ο ίδιος.
Και για να το πετύχει, ο συγγραφέας επιδίδεται σε ένα γλωσσικό παιγνίδι, με το οποίο προκαλεί τον αναγνώστη του να τον ακολουθήσει, να εισέλθει στα δαιδαλώδη μονοπάτια της σκέψης του, της φιλοσοφικής του θεώρησης, της στάσης και των συλλογισμών του για τον έρωτα, την επιθυμία, την ηδονή, την ερωτική συμπεριφορά εν γένει, ως πράξη και ως επιθυμία. Να μετέχει επίσης σε μια ιδιάζουσα συνομιλία μαζί του για τη γυναικεία ομορφιά, όταν «απεκδύεται», κυριολεκτικά και μεταφορικά, αποτινάσσοντας τον φόβο και τη σεμνοτυφία, τον δισταγμό, και υποκύπτοντας στην «σκανδαλίζουσα» όσο και μαγική αυθάδεια του ερωτικού παιγνιδιού.

 Διαβάζοντας τις ιστορίες του Κ.Β., αποκόμισα την εντύπωση ότι, όχι μόνο αποτελούν την αφορμή για μια διεισδυτική ματιά πάνω στον έρωτα, την τέχνη της σαγήνης, την ερωτική επιθυμία (εκπληρωμένη, και κυρίως ανεκπλήρωτη), αλλά και την ανάγκη του συγγραφέα να αναβιώσει ένα είδος αρχετυπικής απεικόνισής τους, αφού, σε αρκετά σημεία τους, μερικές από τις ιστορίες θυμίζουν ή αποτελούν νοητικές «αναπαραστάσεις» κειμένων, στιγμιότυπων, ή ιστοριών που έχουν αποδοθεί ή ακόμα υπαινιχθεί σε παλαιότερα κείμενα κλασσικά, βυζαντινά, κυρίως βιβλικά.

Ο συγγραφέας είναι φανερό ότι είναι γοητευμένος από τις ιστορίες πάθους, ερωτικής παραφοράς, έτσι όπως έχουν εντυπωθεί στη συλλογική μνήμη και στο υποσυνείδητό του. Έτσι, στο δικό του αφήγημα τις αναδημιουργεί εκ νέου, τις αναγεννά εκ βάθρων, δημιουργώντας ιστορίες που φέρουν το δικό του προσωπικό αποτύπωμα, ενεργοποιώντας συνάμα τη δική μας φαντασία, τις αισθήσεις μας κλπ, κυρίως όμως, συμπαρασύρει και μεταφέρει τον αναγνώστη του σε μια άλλη διάσταση του χωροχρόνου, και εκεί έγκειται η επιτυχία και η διαφορετικότητα του βιβλίου.

Η έντονη παραστατικότητα των κειμένων που αναδύεται μέσα από τις «ολοζώντανες» περιγραφές, διανθισμένες πάντα με εικόνες εξαίρετης ομορφιάς: των «παλλόμενων» κορμιών, τις λάγνες συνευρέσεις των ηρώων (φαντασιακές ή μη), τις ελκυστικές περιγραφές του γυναικείου κάλλους κλπ συγκαταλέγεται στις σπουδαιότερες αρετές του. Δεν θα ήταν επίσης υπερβολή αν διατύπωνα την άποψη, ότι το περιεχόμενο του βιβλίου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μια «λεκτική» σκιαγράφηση/ αναπαράσταση ζωγραφικών έργων μεγάλων Αναγεννησιακών ζωγράφων ή παραπέμπει σε αυτούς: Τιτσιάνο, Τζοβάνι, Κορρέτζο, Μποτιτσέλι κλπ. Έργα που αποδίδουν με μεγάλη παραστατικότητα μιαν «λαγνεύουσα αυθάδεια» πάνω στον καμβά, και που μπορούμε να απολαύσουμε μόνο στα μεγάλα μουσεία, τις πινακοθήκες ή στα μεγάλα λευκώματα με ιλουστρασιόν εικόνες.

Η Πέρσα Κουμούτση είναι πεζογράφος

http://fractalart.gr/authadeia/